Rozmowy na czasie...

"Z dawnych Kronik Grodu... Część III: Kult Rudej Królowej i Cień Nad Winoujściem" W miarę jak rządy Rudej Królowej stawały się coraz bardziej despotyczne, w grodzie Winoujście narastał kult jednostki. Minirwa, niegdyś postrzegana jako obrończyni i matka ludu, teraz była traktowana jak bóstwo. Jej podobizny zdobiły wszystkie miejskie place, a mieszkańcy zmuszani byli do oddawania jej czci na każdym kroku. Nikt nie śmiał kwestionować jej władzy ani decyzji, a najmniejsza krytyka była natychmiastowo tłumiona jako zdrada. Zemsta i bezwzględność były teraz głównymi atrybutami królowej. Każdy, kto śmiał podważyć jej autorytet, choćby w najdrobniejszy sposób, był traktowany jak wróg państwa. Plotka, szept czy niewłaściwie dobrane słowo wystarczały, by oskarżyć kogoś o zdradę. Gwardia przyboczna Minirwy, składająca się z jej najbardziej oddanych sług, rozlała się po ulicach grodu, tropiąc wszelkie oznaki buntu. Szpiedzy byli wszędzie, a mieszkańcy bali się mówić nawet w domowym zaciszu. Atmosfera strachu i podejrzliwości przenikała codzienne życie, a nikt nie był pewny, czy następnego dnia nie zostanie aresztowany. Rada Miasta, która kiedyś miała reprezentować interesy obywateli, stała się jedynie narzędziem w rękach królowej. Jej członkowie byli przekupieni stanowiskami, przywilejami i zaszczytami, które sprawiały, że stali się posłuszni i milczący. Każde kolejne zebranie rady kończyło się jednogłośnym zatwierdzaniem kolejnych dekretów Minirwy, bez jakiegokolwiek sprzeciwu. Wszystko, co nie pasowało do wizji królowej, było odrzucane jako herezja. Mieszkańcy Winoujścia coraz bardziej tracili nadzieję, że ktokolwiek stanie w ich obronie. Zarazem, w cieniu potęgi Rudej Królowej, zaczynała wyrastać nowa, niebezpieczna postać. Romana Hamiltona, zastępczyni Minirwy, stała się Szarą Eminencją dworu. Niezwykle przebiegła i inteligentna, Hamiltona kontrolowała wszystkie najważniejsze sektory w grodzie, w tym przemysł hotelarski, z którym związane były liczne szemrane interesy. Pod jej czujnym okiem przetargi były manipulowane, a korupcja rozprzestrzeniała się po Winoujściu jak trucizna. Romana, korzystając z ochrony Rudej Królowej, zbudowała własne imperium cieni, kontrolując nie tylko branżę hotelarską, ale i większość dużych inwestycji w grodzie. To pod jej rządami przepływały fundusze z miejskiej kasy do prywatnych kieszeni, często bez śladu. Była prawą ręką Minirwy, choć w rzeczywistości to ona pociągała za wiele sznurków, kierując decyzjami królowej tak, by służyły jej własnym interesom. Tymczasem Zazepa z Rozumborza, druga osoba w hierarchii dworu, nie mógł zdziałać wiele. Znany ze swojej niekompetencji, stał się postacią wyśmiewaną nawet poza granicami grodu. Jego niezdolność do skutecznego zarządzania administracją i finansami sprawiła, że wiele miejskich projektów upadło, a sytuacja gospodarcza Winoujścia pogarszała się z każdym dniem. Mimo to Minirwa trzymała go przy sobie, być może dlatego, że był na tyle niegroźny, iż nie stanowił żadnego zagrożenia dla jej władzy. Jego próby działania były nie tylko nieskuteczne, ale też często doprowadzały do jeszcze większych problemów. Mieszkańcy zaczęli z ironią mówić o nim jako o symbolu rządowej nieudolności. Pod rządami Minirwy, grodzkie finanse znalazły się na skraju przepaści. Czerwony Pałac, w którym mieszkała, pochłaniał ogromne środki, a stale rosnące wydatki na gwardię, pałacowe przyjęcia i nowe inwestycje dla jej popleczników prowadziły miasto wprost ku bankructwu. Zamiast starać się naprawić sytuację, Królowa zadłużała grodę jeszcze bardziej, zaciągając kolejne pożyczki, które miały tylko na chwilę ukryć jej błędy. Ulice Winoujścia, kiedyś tętniące życiem i przedsiębiorczością, zaczynały pustoszeć, a mieszkańcy, znużeni tyranią, z każdym dniem tracili nadzieję. W tej ponurej rzeczywistości zaczynały jednak krążyć plotki. W tajemnicy, w ciemnych zaułkach i zapomnianych miejscach grodu, coraz częściej szeptano o konieczności powstania przeciwko Rudej Królowej. Pojawiały się głosy, że być może istnieje ktoś, kto mógłby ją powstrzymać, ktoś, kto zjednoczy niezadowolonych mieszkańców i postawi się jej tyranii. Jednak na razie nikt nie odważył się wystąpić otwarcie przeciwko Minirwie, bojąc się jej bezlitosnej zemsty. Ludzie zaczynali wierzyć, że bunt jest nieunikniony, choć wszyscy wciąż czekali na tego, który stanie na jego czele. Winoujście było na krawędzi upadku, a pytanie nie brzmiało już, czy ktoś powstrzyma Rudą Królową, ale kiedy ktoś to zrobi? Królowa Minirwa wydawała się niepokonana, lecz każdy despotyzm ma swoje granice. Czy nadejdzie czas, gdy jej żelazna ręka zostanie w końcu pokonana? Czy grodowi Winoujście uda się wyrwać spod jarzma tyranii, zanim będzie za późno? Czas miał wkrótce przynieść odpowiedzi, a kronikarze, jak Gal Nowaknonim, spisywali każdy dzień, przygotowując się na moment, który mógł odmienić losy grodu na zawsze.

ze względu na merytoryczne przygotowanie do każdej sesji, dociekliwość i zadawanie pytań przed głosowaniem uchwał i posiadaną wiedzę w wielu aspektach oraz bezkompromisowość, stwierdzam, że pani radna dorota konkolewska w żaden sposób nie pasuje do tego towarzystwa określanym w przepisach jako rada miejska w Świnoujściu!

No to przed nami seria podwyżek zafundowanych przez radnych, niestety Radna Konkolewska, Michalska i Radny Borowski tego nie zatrzymają, reszta tej rady to cieniasy które realizują wizje kierowniczki urzędu 👹

Czy konkolewska dalej nie może się pogodzić z przegraną? Tyle jadu już dawno nie widziałam 🫣